Legiao Urbana - Eduardo E Monica
Quem um dia irá dizer
Que existe razão
Nas coisas feitas pelo coração?
E quem irá dizer
Que não existe razão?
Eduardo abriu os olhos mas não quis se levantar:
Ficou deitado e viu que horas eram
Enquanto Monica tomava um conhaque,
Noutro canto da cidade,
Como eles disseram.
Eduardo e Monica um dia se encontraram sem querer
E conversaram muito mesmo pra tentar se conhecer.
Foi um carinha do cursinho do Eduardo que disse:
-- Tem uma festa legal e a gente quer se divertir.
Festa estranha, com gente esquisita:
-- Eu não estou legal. Não agüento mais birita.
E a Monica riu e quis saber um pouco mais
Sobre o boyzinho que tentava impressionar
E o Eduardo, meio tonto, só pensava em ir pra casa:
-- Ã quase duas, eu vou me ferrar.
Eduardo e Monica trocaram telefone
Depois telefonaram e decidiram se encontrar.
O Eduardo sugeriu uma lanchonete
Mas a Monica queria ver o filme do Godard.
Se encontraram então no parque da cidade
A Monica de moto e o Eduardo de camelo.
E Eduardo achou estranho e melhor não comentar
Mas a menina tinha tinta no cabelo.
Eduardo e Monica eram nada parecidos --
Ela era de Leão e ele tinha dezesseis.
Ela fazia Medicina e falava alemão
E ele ainda nas aulinhas de inglês.
Ela gostava do Bandeira e do Bauhaus,
De Van Gogh e dos Mutantes,
De Caetano e de Rimbaud
E o Eduardo gostava de novela
E jogava futebol-de-botão com seu avô.Legiao Urbana - Eduardo E Monica - http://motolyrics.com/legiao-urbana/eduardo-e-monica-lyrics-serbian-translation.html
Ela falava coisas sobre o Planalto Central,
Também magia e meditação.
E o Eduardo ainda estava
No esquema "escola-cinema-clube-televisão."
E, mesmo com tudo diferente,
Veio mesmo, de repente,
Uma vontade de se ver
E os dois se encontravam todo dia
E a vontade crescia,
Como tinha de ser.
Eduardo e Monica fizeram natação, fotografia,
Teatro e artesanato e foram viajar.
A Monica explicava pro Eduardo
Coisas sobre o céu, a terra, a água e o ar:
Ele aprendeu a beber, deixou o cabelo crescer
E decidiu trabalhar;
E ela se formou no mesmo mês
Em que ele passou no vestibular.
E os dois comemoraram juntos
E também brigaram juntos, muitas vezes depois.
E todo mundo diz que ele completa ela e vice-versa,
Que nem feijão com arroz.
ConstruÃram uma casa uns dois anos atrás,
Mais ou menos quando os gêmeos vieram --
Batalharam grana e seguraram legal
A barra mais pesada que tiveram.
Eduardo e Monica voltaram pra Brasilia
E a nossa amizade dá saudade no verão.
Só que nessas férias não vão viajar
Porque o filhinho do Eduardo
Tá de recuperação.
E quem um dia irá dizer
Que existe razão
Nas coisas feitas pelo coração?
E quem irá dizer
Que não existe razão?
Legiao Urbana - Eduardo i Monika (Serbian translation)
Ko će jednog dana reći
Da postoji smisao
Za stvari koje se tiču srca?
I ko će reči
Da ne postoji smisao?
Eduardo je otvorio oči ali nije želeo da ustane
Ležeći je pogledao koliko je sati
Dok je Monika pila konjak
Na drugom kraju grada
Kako su oboje rekli
Eduardo i Monika jednog dana su se slučajno sreli
I pričali su mnogo da bi pokušali da se upoznaju
Bio je Eduardov drug iz odeljenja koji je rekao
"Ima dobra žurka, ljudi hoće da se zabave"
Čudna žurka sa neobičnim ljudima
"Meni nije dobro, ne mogu da podnesem više alkohola"
I Monika se smejala i htela da sazna nešto više
O klincu koji je pokušavao da je impresionira
A Eduardo ošamućen samo je mislio da ide kući
"Skoro je dva, najebaću."
Eduardo i Monika su razmenili telefone
Posle toga su razgovarali i odlučili da se nađu
Eduardo je predložio bar
Ali je Monika želela da vidi Godarov film
Našli su se tako u gradskom parku
Monika je došla motorom a Eduardo biciklom
Eduardu se učinilo čudnim i bolje da ne komentariše
Ali devojka je imala ofarbanu kosu
Eduardo i Monika nisu bili ni malo slični
Ona je bila lav a on je imao 16 godina
Ona je studirala medicinu i pričala nemački
A on je još uvek išao na časove engleskog
Ona je volela Bandeiru, Bauhausa,
Van Goga, Mutante i Kajetana i RemboaLegiao Urbana - Eduardo E Monica - http://motolyrics.com/legiao-urbana/eduardo-e-monica-lyrics-serbian-translation.html
A Eduardo je voleo novele
I igrao video igrice sa svojim dedom
Ona je govorila stvari o Centralnoj visoravni
Takođe o magiji i meditaciji
A Eduardo je još uvek bio u fazonu
"škola-bioskop-klub-televizija"
I uprkos svim razlikama, odjednom
Pojavila se želja da se viđaju
I njih dvoje su se nalazili svakog dana
A ta želja je rasla, kako i treba da bude
Eduardo i Monika su išli na plivanje, fotografisali,
Išli u pozorište, na rukotvorine, i na putovanja
Monika je objašnjavala Eduardu
Stvari koje su se ticale neba, zemlje, vode i vazduha...
On je naučio da pije, pustio kosu da mu poraste
I odlučio da počne da radi
A ona je diplomirala istog meseca
Kada je on položio prijemni ispit
I oboje su proslavili zajedno
I takođe su se svađali, mnogo puta posle
I svi kažu da on dopunjuje nju i obratno
Kao pasulj i pirinač
Sagradili su kuću pre neke dve godine
Otprilike kad su stigli blizanci
Radili su dosta da bi zaradili i imali dovoljno
To je bio njihov najteži period
Eduardo i Monika su se vratili u Braziliju
I naše prijateljstvo se prepušta nostalgiji leti
Samo što za vreme ovih praznika neće putovati
Jer Eduardov sin mora na popravni
Ko će jednog dana reći
Da postoji smisao
Za stvari koje se tiču srca?
I ko će reči
Da ne postoji smisao?