Stamatis Mesimeris - Fyllo ke ftero
lyrics-music: Sakis Tsilikis
Με το θρόισμα του ανέμου και μην τρέξεις να με φτάσεις
θα γλιστρήσω απ τη σκιά σου και θα πάρω αποστάσεις
να ξεφτίσω το κραγιόν σου που χορεύει στο μπουκάλι
να στεγνώσω απ το άρωμά σου και ο διάολος ας με πάρει... Με τα νεύρα μου σπασμένα κι ηθικό τσαλακωμένο
παίζουν πόκερ οι ορμές μου σ' ένα μπαρ λεηλατημένο
με όποιο κράχτη με σταμπάρει κι όποια σάρκα μου γυαλίσει
να αποδράσω απ' το είδωλό σου κι ας μη βρω ποτέ μου λύση Φύγε-έλα, κόβομαι στα δυο, γδύσου-ντύσου, πύργοι στο κενό,
κλάψε-γέλα, φύλλο και φτερό, στήσου-κρύψου, μη σε ξαναδώ Σαν την άμμο της ερήμου με οινοπνεύματα ληγμένα
στραπατσάρω αναμνήσεις, ρίχνω άγκυρες στην ξέρα
και τραβιέμαι στο ημίφως με περσόνες που βυζαίνουν
ένστικτα αφορισμένα που ανασταίνουν και πεθαίνουν Δε με νοιάζει το κρεβάτι που όλο τρίζει κι όλο γέρνει
ούτε η βρώμα που με πάθος πριν μ' αγγίξει μου τα παίρνει
μα είναι τα άθλια τα στιχάκια που με στήνουνε στον τοίχο
κάποιας Έλσας μ' έναν Φάνη αγκαλιά στο Πόρτο Ρίκο Φύγε-έλα, κόβομαι στα δυο, γδύσου-ντύσου, πύργοι στο κενό,Stamatis Mesimeris - Fyllo ke ftero - http://motolyrics.com/stamatis-mesimeris/fyllo-ke-ftero-lyrics-english-translation.html
κλάψε-γέλα, φύλλο και φτερό, στήσου-κρύψου, μη σε ξαναδώ Στη μεγάλη πολιτεία ποιος μπορεί να βάλει βέτο
καθρεφτάκια στα φανάρια, όρθιες γόβες με στιλέτο
ν' αντιφέγγει στις βιτρίνες της Αιόλου απεγνωσμένα
το τικ τακ απ' τα τακούνια σου αγκαλιά με τον καθένα Φτερωτός θεός με γκάζια που ζητάει το πάνω χέρι
όταν σβήνει κάποιο αστέρι, χάνεται ένα καλοκαίρι
κάτι αλλοδαπές φιγούρες μου γελάνε με άδειο ύφος
και δυο αδέσποτα με γλείφουν σα να τα ωθεί ένας γρίφος Φύγε-έλα, κόβομαι στα δυο, γδύσου-ντύσου, πύργοι στο κενό,
κλάψε-γέλα, φύλλο και φτερό, στήσου-κρύψου, μη σε ξαναδώ Νοσταλγός αρχαίων μύθων σα την μπύρα που αφρίζει
κι ας μην έχω περιθώρια, βάλτε τώρα που γυρίζει
μέσα μου όλα είναι ίδια, έξω μοιάζουν όλα ξένα
κι η συνείδηση ας ουρλιάζει...περασμένα ξεχασμένα... Πάει πεντέμιση, φυσάει, ρίχνει δίχτυα η πρώτη αχτίδα
πώς τρελαίνονται οι πυξίδες που έχουν χάσει την πυξίδα
δεν πηδιέται η νοσταλγία, ξημερώνει θα την πέσω
στον καφέ γλυκιά απιστία να σε σβήσω με espresso
Stamatis Mesimeris - Pulled to pieces (English translation)
Along with the rustling wind -and don't run to reach after me-
I'll slip away your shadow -and I'll keep my distance-
to wear away your lipstick dancing on the bottle,
to dry out your perfume and let god damn me...
My nerves are shot and my morale shattered,
my urges playing poker in a pillaged bar
with whoever smooth caller picks me out and whatever flesh I take a shine to
so that I can escape your picture even if I won't ever find a solution
Leave-come, split in two, undress-dress up, castles on the void,
cry-laugh, pulled to pieces, get down-get lost, never to see you again
Like the dessert sand I use expired alcohol
to crumble up memories, I'm dropping anchor in the shoal
and I withdraw in the half-light with posers who suckle,
condemned instincts that revive you and die away
I don't care about the bed constantly screeching and sloping,
neither about the bitch ripping me off before touching me with passion,
but it's these miserable verses that back me up against the wall,
about some Elsa and some Fanis hugging in Puerto Rico
Leave-come, split in two, undress-dress up, castles on the void,Stamatis Mesimeris - Fyllo ke ftero - http://motolyrics.com/stamatis-mesimeris/fyllo-ke-ftero-lyrics-english-translation.html
cry-laugh, pulled to pieces, get down-get lost, never to see you again
Is there anyone in the big city who can raise a veto;
odds and ends at the traffic-lights, raised shoes with stilettos
distressingly reflecting upon the show windows on Aiolou St
the tic tac of your heels in the arms of anybody
Winged god with boosters asking for the upper hand,
whenever a star is snuffed out, a summer fades away;
some foreign figures smile at me with empty faces
and two stray dogs lick me as being urged by a riddle
Leave-come, split in two, undress-dress up, castles on the void,
cry-laugh, pulled to pieces, get down-get lost, never to see you again
I'm wistful for ancient myths as much as for foamy beer
even if I have no room for these, bet now when it's turning,
inside me everything is the same, outside everything seem strange
yet my conscious is screaming ...let bygones be bygones…
It's almost half past five, the first beam is dropping nets;
how do the compasses madden when they've lost course;
you can't screw wistfulness, it's dawning I'll hit on
the coffee, sweet unfaithfulness I'll quench you with espresso