Melnitsa - Drakon
Позабытые стынут колодцы,
Выцвел вереск на мили окрест,
И смотрю я, как катится солнце
По холодному склону небес,
Теряя остатки тепла. Цвета ночи гранитные склоны,
Цвета крови сухая земля,
И янтарные очи дракона
Отражает кусок хрусталя -
Я сторожу этот клад. Проклинаю заклятое злато,
За предательский отблеск тепла,
Вспоминаю о той, что когда-то,
Что когда-то крылатой была -
Она давно умерла. А за горами, за морями, далеко,
Где люди не видят, и боги не верят.Melnitsa - Drakon - http://motolyrics.com/melnitsa/drakon-lyrics-polish-translation.html
Там тот последний в моем племени легко
Расправит крылья - железные перья,
И чешуею нарисованный узор
Разгонит ненастье воплощением страсти,
Взмывая в облака судьбе наперекор,
Безмерно опасен, безумно прекрасен.
И это лучшее не свете колдовство,
Ликует солнце на лезвии гребня,
И это все, и больше нету ничего -
Есть только небо, вечное небо. А герои пируют под сенью
Королевских дубовых палат,
Похваляясь за чашею хмельной,
Что добудут таинственный клад,
И не поздней Рождества...
Melnitsa - Smok (Polish translation)
Stygną zapomniane studnie,
Wyblakł wrzos na przestrzeni mil,
I patrzę ja, jak krąży słońce
Po zimnym nieboskłonie,
Tracąc ostatki ciepła.
Barwy nocy granitowe zbocza,
Barwy krwi sucha ziemia,
I bursztynowe ślepia smoka
Odbija kawałek kryształu -
Ja strzegę tego skarbu.
Przeklinam zaklęte złoto,
Za zwodniczy odblask ciepła,
Wspominam tą, która kiedyś,
Która kiedyś miała skrzydła -
Ona dawno umarła.
A za górami, za morzami, daleko,
Gdzie ludzie nie widzą, a bogowie nie wierzą.Melnitsa - Drakon - http://motolyrics.com/melnitsa/drakon-lyrics-polish-translation.html
Tam ten ostatni z mojego plemienia z lekkością
Rozwinie skrzydła - żelazne pióra,
I narysowany łuskami wzór
Rozniesie szarugę wzbudzając pasję,
Wzlatując w chmury na przekór losowi,
Bezmiernie groźny, obłędnie piękny.
I to największa na świecie magia,
Triumfuje słońce na ostrzu rękojeści,
I to wszystko, i więcej nie ma już nic -
Jest tylko niebo, wieczne niebo.
A bohaterowie biesiadują pod osłoną
Królewskich dębowych komnat,
Chełpią się za chmielowym kuflem,
Że zdobędą tajemniczy skarb,
Nie później niż do Narodzin...