Framogtilbaka Lyrics

Mér líður vel en þér en það vona ég, því ef ekki það þá verður þú vofa hér, ég bið þig um að klípa mig því stundum er draumurinn sem ég vil ekki dreyma á hverri nóttu búinn.

En glaður rómantík ég hugsa mig þá tvisvar um hvort ég eigi eða ekki að fara allt of langt aftur það verður ekki aftur, svo ég segi bara "sé þig" er eitthvað annað, það er alveg eins og frið.

Ólga á landi og ég fíla það engan veginn hvernig þú kemur aftanað mér talar frekar hátt en segir frekar fátt, skýringin getur verið sú að þú ert ósátt, sjö níu þrettán eru happatölurnar, banka þú í viðinn kannski verður þú heppinn í dag, og ef svo verður skaltu hringja og láta mig vita, hvort einhver verði góður.

Ég var hvergi og hvergi ég blekkti þau eða blekktu þau hvernig er á það litið hversu mikið ég átti bágt. Ekkert varðar mig því enginn getur stokkið það hátt. En nú er allt svo gott og ekkert svo sem að var það mér að kenna, hvernig átti ég að vita það. Stóð í góðri trú á annarri brennandi brú og allir stóðu hlæjandi allir nema hún og þú.Quarashi - Framogtilbaka - http://motolyrics.com/quarashi/framogtilbaka-lyrics.html

Þú heldur ekki aftur af minni ... ekki alla leið eða, eða það er allt í góðu því að þó ég muni lenda, senda, gera það á ráða sem er þér ekki fyrir bestu. Fara og koma, nei, ég segi "andskoti ertu nettur". Hugsandi á báti segir þú, og hendir trommum og þá þú þrammar þar fram og til baka með of þungan hjartaslátt. Kominn inn í eyrnapunktinn, kominn alltof langt. Og...?... hann á ekki neitt, á bágt.

Ég kom aldrei of seint en þú varst alltaf löngu farinn varla með rænu gerðir allt til þess að vera barinn. Allt sem ég sagði var heyrt en aldrei skilið það var bilið, lítilvægt, en ekki það sem ég átti skilið. Ekki svo mikil dauðasynd, ein og sér, þessi hégómalind, ég fann að allt sem líður, finnur til og líður niður en ekki lengur allt er horfið, sorfið, sjóbarið, fyrir hverjum er landið varið.

Ég var hvergi og hvergi ég blekkti þau eða blekktu þau hvernig er á það litið hversu mikið ég átti bágt. Ekkert varðar mig því enginn getur stokkið það hátt. En nú er allt svo gott og ekkert svo sem að var það mér að kenna, hvernig átti ég að vita það, stóð í góðri trú á annarri brennandi brú og allir stóðu hlæjandi allir nema hún og þú.